Czy istnieją krajobrazy, które mogą pomóc ludziom uzdrowić się psychicznie i fizycznie? Określenia „krajobrazy terapeutyczne” użył po raz pierwszy w latach dziewięćdziesiątych Wilberta M. Gesler. Chodzi o obszary naturalne, które mogą oferować uzdrowienie psychiczne i duchowe, ale też wspierają zdrowie fizyczne.
Termin ten został zdefiniowany w 1992 roku przez geografa Williama Geslera jako miejsce, „gdzie fizyczne i wybudowane środowiska, warunki społeczne i ludzkie percepcje łączą się, aby wytworzyć atmosferę sprzyjającą uzdrowieniu”. To mogą być zarówno dzikie morskie brzegi jak i angielskie parki czy świątynie stawiane wśród natury.
Joachim Rathmann, autor książki “Therapeutic Landscapes: An Interdisciplinary Perspective on Landscape and Health”, przedstawia różne, interdyscyplinarne związki między krajobrazami a zdrowiem. Od lat dziewięćdziesiątych kolejne badania potwierdzają, że termin ten jest uzasadniony. Naturę można traktować jako „zasób zdrowotny”. Z książki J. Rathmanna, opartej na badaniach, jasno wynika, że obszary naturalne oferują ważny zasób do wzmacniania zdrowia, zwłaszcza dla starzejącego się społeczeństwa (o wpływie krajobrazu na seniorów pisaliśmy tutaj: https://www.ekowizyta.pl/eko-akademia/aktywnosc-wsrod-przyrody-wspiera-zdrowie-seniorow/ ).
Współczesne zastosowania krajobrazów terapeutycznych obejmują zarówno naturalne, jak i wybudowane środowiska. Udowodniono, że terapeutyczne cechy krajobrazu można wykorzystać jako nowe narzędzie w projektowaniu miast. W Wielkiej Brytanii zastosowano koncepcje krajobrazów terapeutycznych przy budowie szpitali, powstają też ośrodki terapii uzależnień opierające się na tych koncepcjach. Takie praktyczne przełożenie wiedzy o krajobrazach terapeutycznych jest bardzo pożądane, także ze względów ekonomicznych, przyczyniając się do profilaktyki zdrowotnej oraz wsparcia terapii.
źródła:
Therapeutic Landscapes: How Natural Environments Boost Wellbeing (welldoing.org)
Therapeutic Landscapes | Allison Williams | Taylor & Francis eBooks, R (taylorfrancis.com)
